exposities

Salon optredens

Optreden van Silke en Hans viel samen met Open Atelier Route Westelijke Eilanden (OAWE) waar ik een werk exposeerde in De Walvis

https://oawe.nl/directory/ateliersxyw/

Silke Kammer,
Hans Trompert
zondag 28 mei 2023

Mankes
(Selma Peelen en Johan Visschers)

zondag 20 november 2022

Takken en Tape
expositie in XY-Wij

maart 2022

Tenen van de wilg liggen kriskras gesnoeid en gevallen. Her en der door elkaar, met het motto snoeien doet groeien, het eigen leven opgegeven.

Spontaan mijn behoefte ze te redden, ze mee te nemen naar m’n atelier, ze tezamen op mijn schouder deinend,
om ze bij elkaar toch nog iets van betekenis te geven.

Hun grootheid gemeten, naar lengte geordend leg ik de takken bij elkaar
en van elkaar gescheiden. ‘Tja’, denk ik, ‘waarom eigenlijk? Hoezo? Zo is het in de natuur niet.’

Ik test hun veerkracht: droog dor knapt, zacht sappig buigt. Oh ja, vroeger, of natuurlijk nog steeds, weekte je de wilgentakken alvorens je ze kon vlechten.

Ik voel mijn oma, mijn moeder, die lijn van ooit met deze ambacht, bezigheid, handigheid, volgorde, iets, meestal een mandje, te maken.

Ja, de manipulatieve overleving, behoefte om tot iets nuttigs te komen, onderdruk ik. Deze oorsprong, bron, erfenis.

Toch voel ik me geëmotioneerd want de wil van de wilg en die van de mijne wensen samen te komen tot wat wil-gen.

Dus ondanks de weerstand neigt het naar iets dat wat echt gewild wordt. Soms doorbreek ik het door het tegendeel te doen, ‘die kant op OK?’

En meebewegen met de ene tak méér dan de ander, welke sterker de buiging maakt. ‘Het is nou eenmaal niet makkelijk.’ Gedachten tuimelen. De ordening ondersteunt welke ik kiezen kan, voor dat ene doel, moment van richting.

Het ritmische voel ik als warm trillen. Opwinding, cirkelend, meanderen, glooiend en stijf. Krakt het soms eerder, het breken bepaalt de hoek naar links of rechts, knakkend pakt het me en grijpt het me aan. Het iets ontstaat en voelt goed, kloppend.

Eenmaal steunend, balancerend opzichzelfstaand op beton en hangend aan de muur zijn ze verworden tot
eigen en ontwikkeld. Los en toch
samen van misschien wel één en dezelfde boom. Ze zijn niet thuis, in de natuur, vergaan uiteraard toch door waarschijnlijk droogte tot stof. Uitstel van het onafwendbare.

English

The willow branches tumbled on the ground, surrounds her tree trunk, fallen for the sake of growth for the bigger good, their own life given.

Instinct and impulse drive my reaction to save then, to carry them to my atelier,
in a bundle, not left to rot but to give them some sort of purpose.

Their size measured, in length ordered,
I lay the willow branches together and sorted them. My mind wonders, ‘why? For what reason, this is so unlike their origin,
their nature.’

I test their bow ness, dry crispy snaps, soft juicy is willing. Of couse in the early days, yet still, they soften the branches in water preparatory to braid.

I feel my grandmother and mother, the line we shared with this craft, busyness, handmade repetition, something, mostly a basket, to make.

Yes the manipulative survival, need and urge to come to something useful, I suppress.

But I feel emotional because the willow is willing to give and share like me, so we agree to do some that is will-ed.

Some tends towards something shared and common will. Other I break, the contrary, and ask permission: ‘that way, ok?’

Move along with that one branch,
móre than the other, which one is stronger, makes the bow more possible. ‘It’s not always that easy’.
My mind tumbles. The ordination and ranking support which branch to choose, for that one purpose, moment of course.

The tremble, rhythm, I sense a warmth. Excitement, circled, meandered, glow and stiffness. Creaks it sooner, breaking decide the corner to left or right, snapping grasp me, moves me. The something grows and feels good, palpitating.

Once finding its support, balance on its own on concrete and on the wall, they become their own specific, developed. Clear and freed and yet together maybe from the same tree. Not at home, in their own nature, will perish by probably drought to dust. Respite of
the inevitable.

Oktober 2021

Open Ateliers XYW

Groepsexpo voor de Spaarndammerbuurt

Groot exporuimte

Interne verhuizing van 'X2' naar 'Y5' binnen de XYW ateliers veroorzaakte dat ik vaker groter werk ging maken en de ruimte meermaals ging inrichten als salon en expositieruimte.

'Nature doesn't fit a Box'
olieverf op doek

2,5mX2,5m

'Base Beauty Blues'
-light leaves tough touch golden grow flowering forms-
Olieverf op doek, metalen raam

afm 2mX2m

Vent Du Nord expositie op de Staalstraat, Amsterdam

'Long Green' olieverf op papier. afm. 25x85cm

Embrace 2019

Vent Du Nord expositie, Utrechtsestraat, Amsterdam

12 maart t/m 7 april 2019

Een maand lang een mooi overzicht kunnen laten zien. Voornamelijk met olieverf, inkt en aquarel op papier geschilderde werken.
Met stenen als gewichtje eraan gehangen.